Vrijwilliger aan het woord: Corry
Corry is sinds juni 2019 als ervaringsdeskundige vrijwilliger bij Kompassie. Zij is zet zich in bij de wachttijdondersteuning.
“Na mijn schematherapie en Basiscursus Ervaringsdeskundige van Parnassia heb ik gesolliciteerd als vrijwilliger bij Kompassie. En aangenomen! Vanaf het eerste ogenblik heb ik ervan genoten, het luisteren naar de cliënt, het bedenken van mogelijkheden, het bellen met de bedrijven/organisaties, het regelen van duizend verschillende dingen, en met heel vaak een goede afloop.
Iemand gaat minder bedrukt of zelfs blijer de deur uit, wat een enorme boost voor mijn zelfvertrouwen was en is. Want na je therapie moet je nog hard werken om gewone dingen weer voor elkaar te krijgen. Om te leven en niet te óverleven. En daar is Kompassie een helpende hand in.
Dit jaar was dus, hoewel met ups en downs, toch een goed jaar. Zo lang de mensen kunnen blijven komen ben ik blij dat ik kan helpen, maar ook blij dat ik niet zelf thuis zit. Want het is toch een klein wonder wat er kan gebeuren op zo’n dag; de man die binnenkwam en de dag ervoor werk en huis kwijtraakte, maar toch bij Kompassie weer wat hoop kreeg op een tijdelijke woning, een uitkering en de belofte dat hij altijd bij ons langs kan komen. Al is het voor een luisterend oor en een bakkie troost. Of de vrouw die jarenlang herhaalrecepten slikte voor depressieklachten en enorme moodswings. Ineens werd zij door de gemeente opgeroepen voor werk, waardoor zij helemaal in paniek was. En toch kon ook zij weer naar huis met een licht hart, want zij kan niet meer opgeroepen worden. Bovendien is zij weer in contact met haar psychiater en zodoende niet meer van de radar verdwenen.
Ik voel me een gelukkig mens als ik dit een paar keer per week mag doen, en dan ook nog ondersteund en geadviseerd wordt, zeg maar vanaf de zijlijn toegejuicht wordt. Heerlijk veilig en comfortabel en steeds zekerder en meer ervaren in de praktische ondersteuning, want ik kan zonder meer verklaren dat ik nu dingen doe op het steunpunt die ik, nog niet zo heel lang geleden, niet in mijn eentje voor mezelf kon doen.”